ผมเห็นดวงตาฝ้าฟางของแม่รื้นน้ำตาตั้งแต่ใบมีดโกนเริ่มจดเส้นผมบนหัวของผมนั่นแล้ว แม้ว่านั่น จะเป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มปีติ แต่ทำไมผมกลับไม่สบายใจทุกครั้งที่เห็นน้ำตาคลอเบ้าของแม่ก็ไม่รู้สินะ ผมควรจะดีใจสิถ้าหากว่าการตัดสินใจของผมจะทำให้แม่มีความสุขในวันนี้ แต่บางครั้งความรู้สึกของฅนเราก็ยากที่จะอธิบาย เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าเราจะเข้าใจตัวเองได้ทั้งหมด
แม่ของผมหวังมาตลอดที่จะได้เกาะชายผ้าเหลืองลูกชายขึ้นสวรรค์ ผมรับรู้ได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กชายนั่นเลยที่เดียว แม่นับวันรออายุยี่สิบของผมกับเพื่อนบ้านให้ผมได้ยินอยู่บ่อยๆ ด้วยความที่เป็นลูกฅนสุดท้องและยังเป็นลูกชายฅนเดียว ผมจึงเป็นความหวังเดียวของแม่ที่จะได้เห็นลูกพระ กอปรกับความที่ตลอดมาผมเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่าย ตั้งใจเรียนไม่เคยเกเรเหมือนเพื่อนๆ วัยเดียวกัน ความหวังของแม่จึงฝากไว้กับผมอย่างเต็มเปี่ยม
แต่แค่อีกเพียงปีเดียว ผมก็ไม่อาจรักษาความหวังที่รับฝากจากแม่ไว้ได้ ผมทำร้ายจิตใจของแม่อย่างที่ผมเองก็ไม่อาจที่จะให้อภัยตัวเองได้เลยจริงๆ ผมรู้ว่าแม่เสียใจมาก ผมเองก็เจ็บไม่ต่างกันที่ทำให้ท่านผิดหวัง แต่เรื่องของความรักมันไม่เคยมีเหตุผล ผมพาแฟนเข้าบ้านทั้งที่ปีหน้าก็จะครบบวช ถึงจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมทำให้แม่เสียใจ แต่มันก็ช่างใหญ่หลวงนักในความรู้สึกของผม
หลังโกนผมเสร็จ ผมก็ได้ใส่ผ้าถุงที่แม่ได้ซื้อหาเตรียมมาให้พร้อมกับไตรจีวร และเครื่องบริขารอื่นๆ ของผมนั่นแหละ แม่ซื้อชุดสำหรับนาค และไตรจีวรไว้ตั้งแต่ยังไม่ได้กำหนดวันบวชของผมเลยด้วยซ้ำ แค่ผมรับปากว่าจะบวชเท่านั้นแหละแม่ก็จัดเตรียมทุกอย่างไว้เสร็จสรรพเลยทีเดียว
บางฅนชมว่าผมดูดีในชุดผ้าถุงสีน้ำเงิน และเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวแบบนี้ แต่กระนั้นยังไม่วายได้ยินเสียงพูดในทำนอง บวชพระเพราะพ่ายรัก จากพวกชาวบ้านปากมากนั่นเหมือนกัน
"ดีแล้วให้มันบวชเรียนเสีย สึกมาจะได้เป็นลูกผู้ชายเต็มตัว" ป้าจิตรพูดแบบปลอบใจแม่เสียนั่นแหละ แกคงไม่อยากให้แม่คิดมากเพราะพวกปากหอยปากปูนั่น แต่อันที่จริงแค่ผมยอมบวชให้ท่านได้แม่ก็ดีใจยิ่งกว่าอะไรแล้ว แค่เสียงชาวบ้านนินทาทำอะไรท่านไม่ได้หรอกผมรู้ดี
"แม่จอยยังดีนะที่ยังได้เห็นผ้าเหลืองลูกพระ ของฉันน่ะคงหมดหวังแล้วแหละ มันดันมีเมียเสียก่อนแบบนี้ บวชไปแม่ก็ไม่ได้บุญ เมียมันได้หมด" ป้าจันหันมาปรับทุกกับแม่ขณะเตรียมทำขวัญนาค ป้าจันยังถามถึงแฟนผมเหมือนกัน แต่แม่ก็เลี่ยงที่จะไม่พูดถึง คงกลัวที่จะกระทบจิตใจผมนั่นแหละ
น้ำตาของแม่ยังคลอเบ้าให้ได้เห็นในช่วงพิธีทำขวัญนาค ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่หมอขวัญสอดแทรกบทตลกเรียกเสียงหัวเราะหรือบทเศร้าเรียกน้ำตาก็ตามที ยิ่งได้เห็นน้ำตาแห่งความยินดีของแม่ ความรู้สึกผิดเหมือนยิ่งชัดในใจ ผมรู้ว่าถึงอย่างไรผมก็อดคิดถึงเขาผู้ทิ้งผมไปเมื่อเจอชายฅนใหม่ไม่ได้ แต่ผมจะพยายามตัดใจ และตัดขาดจากโลกภายนอกให้ได้ ผมจะพยายามเป็นบรรพชิตที่ดีเพื่อจะได้เป็นชายที่สมบูรณ์แบบในวันลาสิกขา ผมแค่หวัง ส่วนเขาฅนนั้น ช่างเขาเถอะนะ ก็แค่ผู้ชายฅนหนึ่งเท่านั้น.
ขอบคุณภาพจาก: https://static.pexels.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น