รีรีข้าสาร สองทะนานข้าวเปลือก
เลือกท้องใบลาน
เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน
คดข้าวใส่จาน
พาลเอาคนข้างหลังไว้
เลือกท้องใบลาน
เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน
คดข้าวใส่จาน
พาลเอาคนข้างหลังไว้
เมื่อหวนคิดถึงบทร้องประกอบการละเล่นเก่าๆ แล้วก็ให้ใจหายนะ ไม่ใช่อะไรหรอก ไอ้ที่ทำให้ใจหายน่ะ ก็เมื่อนึกถึงความจริงที่ว่า นี่เราเกิดมานานจนทันเล่นอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ มันขนาดนั้นเลยเหรอ...
ตอนนั้นผมน่าจะประมาณสักสี่ห้าขวบนะถ้าจำไม่ผิด วันนั้นพวกพี่ๆ ผู้หญิงกำลังจับกลุ่มเล่นสนุกกันอยู่ เล่นอะไรนะ สองคนจับมือกันชูขึ้น พวกที่เหลือก็จับแถวต่อกันวิ่งลอดไปมา ที่น่าสนุกก็คือมันมีการร้องเพลงกันไปด้วย ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้จักหรอกว่ามันคืออะไร เพราะนอกจากตี่จับ วิ่งเปรี้ยว ขี้ม้าส่งเมืองและอื่นๆ แล้วก็ไม่เคยเห็นมีใครเล่นอะไรแบบนี้กัน ก็วิ่งต่อท้ายแถวเลย ไม่ต้องรอให้ใครชวนด้วยความที่อยากเล่นเสียเต็มประดา ก็เล่นก็ร้องกันไปวิ่งลอดไปมา สนุกล่ะสิ
เรื่องมันเกิดเอาอีตอนที่สุดคำร้องท่อนสุดท้าย พาลเอาคนข้างหลังไว้ เมื่อผมถูกขังไว้ในวงแขนพี่สาวสองคนที่ลดลงมากักตัวไว้เท่านั้นแหละ
"แกล้งกัน แกล้งกันนี่นา" ผมต่อว่าพลางร้องไห้เสียงดังในขณะที่พวกพี่ๆ ต่างพากันยืนงง
"มีการบอกกันด้วยให้กักตัวไว้น่ะ เมื่อกี๊นี้น่ะ" ผมยังคงแหกปากร้องไห้ไปโวยวายไป ด้วยความที่ชอบโวยวายเป็นทุนเดิม และคิดว่าตัวเองถูกพวกเขาพากันแกล้งเอาแบบนั้น... แล้วอย่างไรต่อ วงแตกสิครับ พวกพี่ๆ พากันส่ายหน้าเดินหนีหมดเลย.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น