ถึงจะเป็นเด็กบ้านนอกบ้านนา แต่ยอมรับเลยว่าผมไม่ใช่เด็กที่จะขยันหากิน ในความหมายคือการออกหาปลาล่าสัตว์อะไรประมาณนั้นสักเท่าไร ยอมรับว่าการออกหาปูปลาหรือออกหากินของผม คือการหาข้ออ้างในการเล่นสนุกเสียมากกว่าที่จะคิดจริงจัง เช่นอยากเล่นน้ำก็จะบอกว่าไปตกปลา หรือเห็นเพื่อนออกหาปลาตามทุ่งนึกสนุกก็ตามเขาไปโดยไม่ได้คิดจริงจังว่าจะต้องได้ปลาอย่างที่บอก จะว่าผมเป็นเด็กที่ดูแย่สุดในกลุ่มเพื่อที่ต่างมีความคล่องในทางหาปลาล่าสัตว์ก็คงจะไม่ผิดนัก...
ตุ่มน้ำหรือโอ่งน้ำนั้นเป็นสิ่งที่เห็นได้คู่กับบ้านเรือนของเรามาโดยตลอด แต่ตุ่มน้ำในสมัยผมยังเด็กจะเป็นอะไรที่พิเศษสักหน่อย ในสายตาของผมนั้นมันถูกใช้งานไม่ต่างจากป้ายโฆษณาสักเท่าไรเลยทีเดียว โฆษณาซึ่งติดอยู่ข้างโอ่งน้ำที่ว่านั้นก็ไม่ใช่อะไร หากมันคือหางปลาช่อน ใช่แล้วครับ หางปลาช่อนซึ่งถูกแปะไว้ให้แห้งติดโอ่งเพื่อบ่งบอกว่าฅนบ้านนี้ได้กินปลาช่อนตัวโตแค่ไหนกันนั่นแหละ แน่นอนว่าหางปลาช่อนที่จะได้รับการแปะติดโอ่งน้ำของแต่ละบ้านนั้น ต้องเป็นหางปลาซึ่งมีขนาดใหญ่ที่สุด เพื่อการโอ้อวดหรือจะเรียกว่าโฆษณาก็ได้ แต่ความจริงคงไม่ถึงขั้นโอ้อวดแบบเอาชนะกันสักเท่าไรหรอก แค่เห็นว่ามันใหญ่ก็อยากแปะไว้ดูเล่นกันเสียมากกว่า แต่นั่นแหละ ถึงอย่างไรก็ทำให้ผม เด็กซึ่งไม่เคยมีหางปลาแปะอยู่บนโอ่งสักหางเหมือนเขา อดที่จะคิดไม่ได้ว่าว่ามันคือการโฆษณา แน่นอน ผมย่อมอยากมีหางปลาติดตุ่มน้ำเหมือนบ้านอื่นๆ บ้างเหมือนกัน แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ผมไม่ใช่เด็กขยันหากินอย่างที่บอก แต่ความที่เป็นเด็กบ้านนอกอยู่ทุ่งนาป่าดงแบบนั้นผมก็ต้องมีวันนึกขยันบ้างล่ะน่า แม้จะไม่ค่อยบ่อยนักก็เถอะ
สมัยก่อนปูปลานั้นจะค่อนข้างชุกชุมอย่างที่รู้กัน โดยเฉพาะในกระทงนา (บ้านผมเรียกกระบิ้ง) ที่อยู่หน้าบ้านผมนั้น จะมีกระทงหนึ่งซึ่งค่อนข้างใหญ่และตรงกลางจะลึกเป็นแอ่งทีเดียว ก่อนที่น้ำจะแห้งจากนาในหน้าแล้งมันจะเป็นแหล่งตีปลักของบรรดดาควายในทุ่งนี้ มันจึงคงขนาดความลึกไว้ได้ตลอด และทำให้มันถูกเรียกว่าอันหนอง นาหนอง หรือกระบิ้งหนองตามภาษาบ้านผม มันเป็นกระทงนาที่ผมจะนึกถึงเป็นอันดับแรกหากนึกสนุกอยากหาปลาขึ้นมา และการธงเบ็ดหรือการปักเบ็ดตอนกลางคืนนั้นจะหาปลาได้มากกว่า ตัวใหญ่กว่าการหาเดินตกกันตอนกลางวัน แต่ความที่ไม่ชอบหากินโดยเฉพาะตอนกลางคืน จึงทำให้หากไม่นึกอยากจริงๆ ผมจะไม่ได้ออกทุ่งออกท่ากับเขาหรอก อีกอย่างคือตอนเป็นเด็กนั้นผมจะกลัวผีมากทีเดียว แต่วันนี้ก็เป็นวันนึกสนุกของผมอย่างที่บอก และบางวันที่นึกสนุกนั้นก็ทำให้ผมไม่นึกกลัวผีไปได้เช่นกัน
ช่วงนั้นนาได้รับการปักดำจนข้าวแตกกอดีแล้ว ผมเตรียมเหยื่อซึ่งก็คือไส้เดือนไว้ตั้งแต่เมื่อตอนกลางวัน ไฟฉายหนึ่งดวงกับเบ็ดอีกยี่สิบกว่าตาและข้องลูกหนึ่งผมก็พร้อมลงทุ่ง เมื่อเด็ดไส้เดือนเกี่ยวเบ็ดปักกับหัวคันนาเรียบร้อยผมก็ดีดน้ำให้เกิดเสียงดังเสียหน่อยเพื่อเป็นการเรียกปลา (ผมจำที่พ่อทำเป็นตัวอย่างได้) แล้วก็เดินไปยังจุดหมายต่อไป ทำซ้ำแบบเดิมไปจนรอบกระทงนานั้น
ผมเดินได้แค่รอบเดียวหรือแค่ปักเบ็ดหมดตาจริงๆ ในคืนนั้น เมื่อวนมายังเบ็ดตาแรกที่ผมปักไว้ก็ได้ยินเสียงปลาดิ้นตูมตามทีเดียว ต้องเป็นปลาที่โตมากด้วยถึงจะมีเสียงดิ้นขนาดนี้ได้ ผมรีบวิ่งมาที่เบ็ดตานั้นในทันที หากแต่ต้องพบกับความว่างเปล่าเมื่อถึงจุดที่ปักเบ็ด ทุกอย่างเงียบสงบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีเสียงอะไร และไม่มีอะไรเลยแม้แต่คันเบ็ดที่ปักไว้...
แม้จะเป็นเด็กที่ไม่เข้าท่าเรื่องหากินสักเท่าไรก็ตาม แต่บางครั้งผมก็มีลูกบ้าเหมือนกันนะ อาจจะด้วยความเสียดายปลาที่ดิ้นพาเบ็ดหลุดไปด้วย ซึ่งผมคิดว่าจะต้องตัวใหญ่มากอย่างแน่นอน หรือไม่ก็อะไรสักอย่างที่ทำให้ผมตัดสินใจลุยน้ำบุกกอข้าวลงไปในนา ผมเดินตรงจากหัวคันนาลึกลงหนอง และไปเหยีบมันเข้าพอดี คันเบ็ดที่ถูกลากมานั่นแหละ รีบยกมันขึ้นมากับความลิงโลดเลยทีเดียว เป็นปลาช่อนซึ่งมีขนาดใหญ่สุดเท่าที่ผมเคยหาได้เสียด้วยติดอยู่ปลายเบ็ด...
ในที่สุดตุ่มน้ำของผมก็มีหางปลาแห่งความภาคภูมิใจติดอยู่เช่นกัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น