มันน่าสนใจเลยทีเดียวใช่ไหมเล่าครับ เมื่อการขโมยกลายเป็นประเพณี และประเพณีขโมยจะเป็นอย่างไรนั้น หากอยากรู้ต้องติดตามกันครับ...
ด้วยความไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นประเพณีที่ได้รับความนิยมขนาดไหน หรือจะเป็นแค่การเล่นสนุกในถิ่นเกิดของผม (ชายแดนตะวันออก) ก็มิทราบได้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ประเพณีนี้ก็ได้สะท้อนให้เห็นถึงความสงบ และเรียบง่ายของสังคมในอดีตได้เป็นอย่างดี
ย้อนอดีตไปเมื่อสักห้าสิบกว่าปีที่แล้ว ช่วงเวลาที่ผู้คงในสังคมชนบทยังไม่ต้องคร่ำเคร่งกับการทำงานหาเงินกันสักเท่าไร ผู้คนในสมัยนั้นจึงมีเวลามากพอที่จะหาเรื่องสนุก... และการลักขโมยนั้น ก็ถือเป็นเรื่องที่ชวนให้ตื่นเต้นได้ไม่น้อยทีเดียว หากแต่ความจริงของสังคมเมื่อครั้งอดีต การลักขโมยดูจะไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นสักเท่าไร (ผิดกับสมัยนี้ที่ชอบอ้างความจำเป็น) เพราะสังคมสมัยนั้นจะอยู่กันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย เอื้อเฟื้อแบ่งปันกันมากกว่า เรียกว่าขอกันกินง่ายกว่าที่จะต้องมาขโมย แล้วทำไมถึงมีประเพณีขโมย อดใจรออีกนิด ผมขอแจงรายละเอียดอีกสักหน่อยก็แล้วกันครับ... แฮ่
ในสมัยนั้นไร่นาที่ทำกันบางทีก็จะห่างจากบ้านเรือนที่อยู่อาศัยสักหน่อย และส่วนใหญ่เมื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตอย่างเช่นข้าวเสร็จแล้วก็ต้องลอม* ทิ้งไว้กลางทุ่งท่าไร่นาห่างไกลนั้น โดยที่ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาขโมย เพราะคนสมัยก่อนเชื่อกันว่าการขโมยข้าวนั้นถือเป็นบาปหนัก และลอมข้าวที่กองไว้นั้นเมื่อถึงเวลาก็จะต้งลงแขกนวด ซึ่งก็จะมีทั้งแบบใช้แรงงานควาย และใช้เท้าย่ำกันเลยก็มี
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ที่นี้อยู่มาวันดีคืนดีข้าวที่ลอมไว้มันเกิดหายไป ซึ่งที่จริงก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ หากแต่มันได้กลายสภาพมาเป็นกองข้าวเปลือกเสียมากกว่า แน่นอนว่ามันต้องถูกมือ (เท้า) ดีมาแอบนวดให้ซะหมดลอม และคนที่จะมาขโมยนวดข้าวนี้นอกจากจะขี้เล่นแล้ว ยังต้องเป็นคนที่นวดข้าวเก่งเอาการทีเดียว
เจ้าของนาก็ยุ่งล่ะสิครับงานนี้ อ้าว... อยู่ดีๆ มีคนมานวดข้าวให้แล้วจะยุ่งอะไรล่ะ ยุ่งสิครับ เพราะอย่างที่บอกว่าสังคมชนบทในสมัยนั้นเป็นสังคมที่มีน้ำใจ ใครมีบุญคุณต้องทดแทน เจ้าของนาก็ต้องสืบให้ได้ว่าใครกันที่มาเล่นตลก จะได้หาข้าวปลาเหล้ายามาเลี้ยงขอบคุณเสียนั่นแหละ ซึ่งคนที่มาขโขมยนวดข้าวนั้นก็จะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พอใจกับการปล่อยให้เจ้าของนาเสาะหาคาดเดาไปต่างๆ และเมื่อเจอตัวก็เฮฮาสังสรรค์กันไป
นึกถึงเรื่องแบบนี้แล้วอยากย้อนเวลานะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น