พี่สาว

          "พ่อกับแม่ผมกลับมาแล้ว พี่สาวรีบไปเถอะ" เขาร้องบอกเพื่อนใหม่เมื่อได้ยินเสียงรถจอดที่หน้าบ้าน

          "ไอ้นัทอยู่ไหน มาช่วยถือของหน่อย"
          เด็กชายรีบวิ่งออกไปก่อนที่แม่จะเรียกซ้ำสอง
          "มัวทำอะไรอยู่ ได้ยินเสียงรถทำไมไม่รีบออกมา" ถึงอย่างไรโดนแม่ก็ดุอยู่ดี
          "ห่วงแต่การ์ตูนล่ะสิ" พ่อเลี้ยงต่อคำแม่ก่อนเดินตัวปลิวเข้าบ้าน ขณะที่เขาหิ้วของพะรุงพะรังตามหลังทั้งสองไป

          เขาชื่อนัท เด็กชายวัยเก้าขวบ เขาไม่เคยได้เรียนหนังสือ เพราะแม่กับพ่อเลี้ยงย้ายบ้านกันบ่อยมาก ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน บ้านหลังนี้พวกเขาก็เพิ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นานนัก

          เขาไม่เคยมีเพื่อน เพราะแม่ไม่เคยให้เขาพาใครเข้าบ้าน และไม่เคยปล่อยให้เขาออกไปเล่นนอกบ้านเช่นกัน

          เธอน่าจะแก่กว่าเขาสักสามปี เด็กหญิงที่มักแอบมาเล่นด้วยกันเมื่อพ่อกับแม่ไม่อยู่ เธอพูดไม่ได้ เขาจึงไม่รู้ว่าเธอเป็นใครหรือแม้แต่ชื่ออะไร

          "พรุ่งนี้ผมต้องจากพี่สาวไปแล้วนะ" เขาบอกกับเธอในวันหนึ่ง "แม่จะให้ผมไปอยู่กับพ่อ แม่บอกว่าผมจะได้เรียนหนังสือ" เขาบอกเธออย่างเหม่อลอย

          "ผมไม่รู้หรอกว่าพ่อผมเป็นใคร ไม่เคยเห็นเขามาก่อนเลย" เขาหันมองเธอแล้วยิ้ม "ถ้าเป็นไปได้ผมจะให้พ่อพาพี่สาวไปอยู่ด้วยดีไหม" รอยยิ้มนั้นกลับค่อยจางลงเมื่อเธอส่ายหน้า

          คืนนั้นเขาป่วยหนัก แม่ได้แต่เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้

          "พี่สาว พี่มาชวนผมไปเล่นด้วยเหรอ" เขาเพ้อเพราะพิษไข้ พ่อเลี้ยงเริ่มรำคาญขณะที่แม่เริ่มวิตก

          "เราไปเล่นกันเถอะ" เขาพูดแล้วสงบลง

          แม่ของเขาไม่แน่ใจว่าเธอหูฝาดไปหรือเปล่า ที่ได้ยินเสียงเหมือนมีฅนวิ่งออกจากห้องพร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก เธอหันตามเสียที่ค่อยเงียบหายไปนั้น เมื่อหันกลับมาเธอพบว่า เขาสิ้นใจ.